Adhurimi i zjarrit ishte baza e ceremonive fisnore shqiptare. Njerëzit besonin se zjarri në vatër kish një fuqi të madhe shëruese dhe pastruese. Për këtë arsye, përpara ndonjë feste, atë e mbanin ndezur të tërë natën, verë a dimër qoftë. Ai që kujdesej për të, ati, pra i pari i shtëpisë, duhet kundruar si roja priftërore e zjarrit. Nga ana tjetër, zjarri mbahej ndezur në dhomën e lehonës për 40 ditë rresht. Fikja e zjarrit në të tilla raste ishte një ogur i keq. Besoj se po të fërshëllente zjarri, po bisedonin armiqtë e shtëpisë, po të kërciste, do të ngordhte bagëtia.
Marrë nga Fjalori i Mitologjisë dhe Demonologjisë Shqiptare.
Për më tepër materiale të këtij lloji klikoni këtu:
dituri.wordpress.com 
ka edhe me shume ju lutem sepse duhet te shkruaj akoma
Zjarri wshtw edhe shenjw komunikimi. Ndezja e zjarreve nw raste festash tregon ardhjen e asaj feste. Kwshtu Diten e Verws ndizet zjarr. Funksionet e zjarrit nw ketw rast janw tw shumta. Jo vetwm tregon se erdhi vera, por edhe se “largohen tw ligat”.
“Mos luaj me zjarrin”, do tw thotw “kujdes nga rreziku”, qw rreziku nuk wshtw vetwm nga armiqtw e dukshwm, por nga “tw padukshmit”, duke menduar se zjarri wshtw i shejtw.
faleminderit per informacionet per mitet
Duke ju uruar shendet dhe gjithe te mirat ju kerkj ndim ne idhje me ni teme qe kam nevoj per literatur ose keshille
Tema mban titillin :Miti DHE HISTORIA: nese me ndimoni do ju isha shum mirjose
mbi kete teme mund te lexoni nga Mircea Eliade , por me thene te drejten nuk e di nese jane botuar ne shqip. Ne gjuhe te tjera ka materiale pa fund.
Mit i lezetshem. Po te kishte dhe mite te tjera per Shqiperin do ishte me mire
i bukur