Gjashtëdhjetë e një
Një vend i madh është si tokë e ulët .
Është trualli takues i universit ,
Nëna e universit .
Femra mund mashkullin me qetësi ,
Shtrirë në qetësi .
Si rrjedhim nëse një fshat i madh i lë vendin një fshati më të vogël ,
Do e pushtojë fshatin më të vogël .
Dhe nëse një fshat i vogël i nënshtrohet një fshati më të madh ,
Mund të pushtojë fshatin e madh .
Kështu ato që do pushtonin duhet të dorëzohen ,
Dhe ato që pushtojnë të bëjnë kështu sepse dorëzohen .
Një komb i madh ka nevojë për më shumë njerëz ;
Një fshat i vogël ka nevojë të shërbejë .
Secili merr atë që do .
Është e përshtatshme për një komb të madh të dorëzohet .
Gjashtëdhjetë e dy
Tao është burimi i të dhjetëmijë gjërave .
Është thesari i njeriut të mirë , dhe strehimi i të keqit .
Fjalët e ëmbla mund të blejnë nderin ;
Veprat e mira mund të fitojnë respekt .
Nëse dikush është i keq , mos e braktis .
Kështu ditën kur perandori kurorëzohet ,
Ose tre nëpunësit e shtetit vihen në detyrë ,
Mos dërgo dhuratë nefriti dhe një skuadër me katër kuaj ,
Por rri i qetë dhe ofro Tao-në .
Pse e pëlqejnë Tao-në të gjithë në fillim ?
Mos është se gjen çfarë kërkon dhe falesh kur bën gabim ?
Si rrjedhim kjo është pasuria më e madhe në univers .
Gjashtëdhjetë e tre
Praktiko mosveprimin .
Puno pa vepruar .
Shijo të pashijsmen .
Lartëso të voglën , rrit të paktën .
Shpërble hidhërim me kujdes .
Shiko thjeshtësi në të komplikuarën .
Arrij madhështi në gjëra të vogla .
Në univers gjërat e vështira janë bërë sikur të ishin të thjeshta .
Në univers veprime të mëdha janë bërë nga punë të vogla .
I mëncuri nuk përpiqet të bëjë ndonjë gjë shumë të madhe ,
Dhe kështu arriti madhështi .
Premtime të lehta bëhen për besime të vogla .
T’i marrësh gjërat lehtë arrin në vështirësi të mëdha ,
Ai kurrë nuk i provon .
Gjashtëdhjetë e katër
Paqja ruhet lehtë ;
Problemet të mëndin para se të fillojnë .
E brishta thyhet lehtë ;
E vogla shpërndahet lehtë .
Përballu me të para se të ndodhi .
Vëri gjërat në rregull para se të ketë konfuzion .
Një pemë e madhe sa një përqafim njeriu del nga një filiz i vogël ;
Një tarracë nëntë kate e lartë fillon me një pirg dheu ;
Një udhëtim prej njëmijë miljesh fillon nga një hap i vetëm .
Ai që shtiret mund qëllimin e tij ;
Ai që kapet (pas diçkaje) humbet .
I mënçuri nuk shtiret , kështu nuk e mundin .
Ai nuk kapet dhe si rrjedhojë nuk humbet .
Njerëzit zakonisht dështojnë kur janë në prag të suksesit .
Kështu kujdesu për fundin aq sa edhe për fillimin ;
Pastaj nuk do ketë dështim .
Si rrjedhojë i mënçuri kërkon liri nga dëshira .
Ai nuk grumbullon gjëra të çmuara .
Ai mëson të mos mbahet në ide .
Ai e kthen njeriun te ajo çfarë ka humbur .
Ai ndihmon të dhjetëmijë gjërat të gjejnë natyrën e tyre të vërtetë ,
Por përmbahet nga veprimi .
Gjashtëdhjetë e pesë
Në fillim ato që njihnin Tao-në nuk u përpoqën të ndriçonin tjerët ,
Por e mbajtën të fshehur .
Pse është kaq e vështirë të drejtosh ?
Sepse njerëzit janë shumë të zgjuar .
Drejtuesit që përpiqen të përdorin zgjuarsinë
Mashtrojnë vendin .
Ata që drejtojnë pa zgjuarsi
Janë bekim për vendin .
Janë të dyja alternativat .
T’i kuptosh është Virtyti Primar .
Virtyti Primar është thellë dhe larg .
Drejton gjithçka pas
Drejt njëshmërisë së madhe .
Gjashtëdhjetë e gjashtë
Pse është deti mbret i të njëqind rrjedhave ?
Sepse shtrihet poshtë tyre .
Rrjedhimisht është mbreti i të njëqind rrjedhave .
Nëse i mënçuri do drejtonte njerëzit , ai duhet të shërbejë me përulje .
Nëse do i drejtonte , do i ndiqte nga pas .
Në këtë mënyrë kur i mënçuri drejton , njerëzit nuk do ndjehen të shtypur ;
Kur qëndron para tyre , nuk do lëndohen .
E gjithë bota do e mbështesë dhe nuk do jenë të mërzitur prej tij .
Sepse ai nuk konkuron ,
Nuk gjen konkurencë .
Gjashtëdhjetë e shtatë
çdonjeri poshtë qiellit thotë që Tao i im është i madh dhe përtej krahasimit .
Sepse është i madh , duket ndryshe .
Nëse nuk do ishte ndryshe , do zhdukej kohë më parë .
Kam tre thesare që mbaj dhe ruaj .
E para është mëshira ; e dyta ekonomia ;
E treta është të guxosh të mos jesh para tjerëve .
Nga mëshira vjen kurajoja ; nga ekonomia vjen bujaria ;
Nga përulësia vjen udhëheqja .
Ditët e sotme njeriu shmang mëshirën , por përpiqet të jetë trim ;
Braktisin ekonominë , por përpiqen të jenë bujarë ;
Nuk besojnë në përulësi , por gjithmonë përpiqen të jenë të parët .
Kjo është vdekje e sigurtë .
Mëshira sjell fitore në betejë dhe forcë në mbrojtje .
Është qëillimi prej të cilit qielli ruan dhe vigjilon .
Gjashtëdhjetë e tetë
Një ushtarë i mirë nuk është i dhunshëm .
Një luftues i mirë nuk është i inatosur .
Një fitues i mirë nuk është hakmarrës .
Një punonjës i mirë është i përulur .
Kjo njihet si Virtyti i mos luftuarit .
Kjo njihet si aftësi përballjeje me njerëz .
Kjo që nga kohët e lashta është njohur si bashkimi i fundit me qiellin .
Gjashtëdhjetë e nëntë
Ka nje thënie mes ushtarësh ;
Nuk guxoj të bëj lëvizjen e parë , por më mirë do luaja rolin e të ftuarit ;
Nuk guxoj të avancoj një inc por më mirë të zmbrapsem një këmbë .
Kjo quhet të marshosh pa u dukur që lëviz ,
Të përveshësh mëngët pa treguar krahun ,
Të zësh armikun pa sulmuar ,
Të jesh i armatosur pa municione .
S’ka katastrofë më të madhe se të nënvlerësosh armikun .
Duke nënvlerësuar armikun , gati humba çfarë vlerësoj .
Kështu kur merr pjesë në betejë ,
Do fitojë vartësi .
Shtatëdhjetë
Fjalët e mia janë të thjeshta për tu kuptuar dhe të thjeshta për tu kryer ,
Prapë asnjeri poshtë qiellit nuk i di ose nuk i praktikon .
Fjalët e mia kanë fillesa të lashta .
Veprimet e mia janë të disiplinuara .
Sepse njerëzit nuk kuptojnë , nuk dinë rreth meje .
Ata që më njohin janë të paktë ,
Ato që më fyejnë janë të nderuar .
Rrjedhimisht i mënçuri vishet me rroba të ashpra dhe mban xhavahirin në zemër .
Shtatëdhjetë e një
Duke ditur se injoranca është fuqi .
Duke injoruar se dituria është sëmundje .
Nëse dikush është i sëmurë nga sëmundja , atëherë tjetri nuk është .
I mënçuri nuk është sepse e ka vdekje sëmundjen .
Prandaj nuk është i sëmurë .
Shtatëdhjetë e dy
Kur njeriu ka mungesë ndjenje frike , do ketë shkatërrim .
Mos u futni me forcë në shtëpitë e tyre .
Mos i ngacmoni në punë .
Nëse nuk ndërhyni , nuk do lodhen nga ty .
Kështu i mënçuri e njeh veten por nuk shfaqet ,
Ka vetrrespekt por nuk është arrogant .
Lë atë dhe zgjedh ktë .
Shtatëdhjetë e tre
Një trim dhe gjaknxehtë do vriste ose do vritej .
Një trim dhe i qetë do e ruante gjithmonë jetën .
Nga këto dyja kush është e mirë dhe kush është lënduese ?
Disa gjëra nuk favorizohen nga natyra . Kushedi pse ?
Edhe vetë i mëncçuri është i pasigurtë për këtë .
Tao i qiellit nuk lufton dhe prapë mund .
Nuk flet dhe nuk përgjigjet .
Nuk pyet dhe prapë është i furnizuar me çfarë i duhen .
Duket se nuk ka qëllim dhe prapë qëllimi përmbushet .
Rrjeta e qiellit lëshohët gjërësisht .
Edhe pse rrjetat a tij janë të kalueshme , asgjë nuk i shpëton .
Shtatëdhjetë e katër
Nëse njerëzit nuk kanë frikë të vdesin ,
Nuk është e dobishme t’i kërcënosh me vdekje .
Nëse njerëzit jetojnë me frikën konstante të vdekjes ,
Dhe nëse thyen ligjin do të thotë se dikush do vritet ,
Kush do guxojë ta thyejë atë ?
Ka gjithmonë një xhelat zyrtar .
Nëse mundohesh tia zësh vendin ,
Është si të përpiqesh të jesh marangoz mjeshtër dhe të presësh drunj .
Nëse përpiqesh të presësh drunj si mjeshtër , vetëm do vrasësh duart .
Shtatëdhjetë e pesë
Pse njerëzit vdesin nga uria ?
Sepse drejtuesit shpenzojnë para në taksa .
Si rrjedhim njerëz vdesin nga uria .
Pse ka njerëz rebelë ?
Sepse drejtuesit ndërhyjnë shumë .
Ja pse janë rebelë .
Pse mendojnë njerëzit shumë pak rreth vdekjes ?
Sepse drejtuesit pretendojnë shumë nga jeta .
Si rrjedhim njerëzit e marrin jetën lehtësisht .
Të kesh pak me çfarë të mbijetosh , dikush di më mirë se sa ta mbivlerësosh jetën .
Shtatëdhjetë e gjashtë
Njeriu lindet i butë dhe i dobët .
Në vdekjen e tij është i ashpër dhe i ngrirë .
Bimët jeshile janë të njoma dhe të mbushura me lëng .
Në vdekjen e tyre janë të fishkura dhe të thara .
Si rrjedhim mpirja dhe palëvizshmëria janë ndjekëse të vdekjes .
E buta dhe e epshmja janë ndjekëse të jetës .
Kështu një ushtri pa fleksibilitet nuk fiton kurrë një betejë .
Një pemë e papërkulshme thyhet lehtë .
E ashpra dhe e forta do bjeri .
E buta dhe e dobëta do e mundi .
Shtatëdhjetë e shtatë
Tao i qiellit është si përkulja e një harku .
E larta ulet dhe e ulëta ngrihet .
Nëse filli është shumë i gjatë , shkurtohet ;
Nëse s’ka mjaftueshëm , zgjatet .
Tao i qiellit është të marrësh nga ata që kanë me tepri dhe tu japësh atyre që nuk kanë mjaftueshëm .
Udha e njeriut është e ndryshme .
Ai merr nga ata që nuk kanë mjaftueshëm dhe u jep atyre që kanë me tepri .
Cili njeri ka më se mjaftueshëm dhe i jep botës ?
Vetëm njeriu i Tao-së .
Kështu i mençuri punon pa çmim .
Ai arrin çfarë duhet arritur pa u futur në hollësi .
Ai nuk përpiqet të tregojë diturinë e tij .
Shtatëdhjetë e tetë
Poshtë qiellit s’ka asgjë më të brishtë dhe tëë epshme se ujin .
Prapë për të sulmuar të qëndrueshmin dhe të fortin , s’ka asgjë më të mirë ;
S’ka barazi .
I dobëti mund të mposhtë të fortin ;
I shkathëti mund të mposhtë të mpirin .
Poshtë qiellit të gjithë e dinë ,
Përsëri asnjeri nuk e vë në praktikë .
Kështu i mënçuri thotë :
Ai që merr përsipër poshtërimin e njerëzve është i përshtatshëm për t’i drejtuar .
Ai që merr përsipër katastrofën e vendit meriton të bëhet mbret i universit .
E vërteta gjithmonë duket paradoksale .
Shtatëdhjetë e nëntë
Pas një grindjeje të hidhur , pak zemërim duhet të ngelë .
çfarë mund të bëhet për të ?
Kështu i mençuri mban gjysmën e tij të ujdisë
Por nuk kërkon taksa .
Një njeri me Virtyte përfundon pjesën e tij ,
Por një njeri pa Virtyte kërkon nga tjerët të përmushin detyrimet e tyre .
Tao i qiellit është i paanshëm .
Rri me njerëz të mirë gjatë gjithë kohës .
Tetëdhjetë
Një vend i vogël ka pak njerëz .
Edhe pse ka makineri që punojnë dhjetë deri në njëqind herë më shpejt se një njeri , nuk nevojiten .
Njerëzit e marrin vdekjen seriozisht dhe nuk udhëtojnë larg .
Edhe pse kanë varka dhe vagonë , asnjeri nuk i përdor .
Edhe pse kanë armatura dhe municione , asnjeri nuk i ekspozon .
Njeriu kthehet te lidhja e litarëve në vend të shkrimit .
Ushqimi i tyre është i dukshëm dhe i mirë , rrobat fine por të thjeshta , shtëpitë të sigurta ;
Janë të lumtur në udhët e tyre .
Edhe pse jetojnë brenda rrezes së shikimit të komshinjve ,
Dhe gjela këndues e qenj lehës dëgjohen gjatë rrugës ,
Prapë lënë njëri-tjetrin në paqe ndërsa rriten dhe vdesin .
Tetëdhjetë e një
Fjalët e vërteta nuk janë të bukura .
Fjalët e bukura nuk janë të vërteta .
Njerëzit e mirë nuk zihen .
Ata që zihen nuk janë të mirë .
Ata që dinë nuk janë të mësuar .
Të mësuarit nuk dinë .
I mënçuri nuk përpiqet asnjëherë të ruajë gjërat .
Sa më shumë bën për tjerët , aq më shumë begati ka .
Tao i qiellit është i mrehtë por nuk lëndon .
Tao i të mënçurve është punë pa mundim .
Për më tepër materiale të këtij lloji klikoni këtu:
BRAVOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO…………..SA MIRE qe shte perkthyer ne shqip *tao te ching* sepse gjimone qe e kam kerkuar e kam gjetur ne anglisht ,tani kane mundesine ta lexojne te githe. JU LUMTE PER PUNEN E BERE.
cfar te themi me shum per fjalet e ARTA te ketije filozofi….
nje mendje si kjo e imja nuk gjen fjale tjeter per te then.
Shumë domethënse bravo