Njëzet e një
Virtyti më i lartë është të ndjekësh Tao-në dhe vetëm Tao-në .
Tao është i pakapshëm dhe i paprekshëm .
O , është i paprekshëm dhe i pakapshëm , dhe prapë brenda është imazh .
O , është i pakapshëm dhe i paprekshëm , dhe prapë brenda është formë .
O , është i turbullt dhe i errët , dhe prapë brenda është thelb .
Ky thelb është shumë i vërtetë , dhe atje ka besim .
Që nga fillimi deri tani emir i tij nuk është harruar asnjëherë .
Kështu përceptoj krijimin .
Nga i di mënyrat e krijimit ?
Prej kësaj .
Njëzet e dy
Prodhoj dhe mund ;
Përkulem dhe drejtohem ;
Boshatisem dhe mbushem ;
Lodhem dhe bëhem i ri ;
Kam pak dhe fitoj ;
Kam shumë dhe bëhem konfuz ;
Si rrjedhim i dituri përqafon njëshin
Dhe jap shembull për të gjithë .
Pa vënë në demostrim ,
Ndriçojnë përpara .
Pa justifikuar veten ,
Dallohen .
Pa u mburrur ,
Marrin miratimin .
Pa u lavdëruar ,
Nuk ngurrojnë asnjëherë .
Nuk grinden ,
Kështu asnjë nuk grindet me to .
Si rrjedhim të lashtët thonë , “Prodhoj dhe mund .”
Mos është një thënie boshe ?
Të jesh vërtët i tëri ,
Dhe të gjitha gjërat do vinë tek ti .
Njëzet e tre
Të flasësh pak është natyrale .
Erërat e larta nuk zgjasin gjithë mëngjesin .
Shiu i rëndë nuk zgjat gjithëditën .
Pse ndodh kjo ? Qielli dhe Toka !
Nëse Qielli dhe Toka nuk i përjetësojnë gjërat ,
Si është e mundur për njëriun ?
Ai që ndjek Tao-në
Është një me Tao-në .
Ai që ka virtyte ,
Provon virtyte .
Ai që humb udhën
Është i humbur .
Kur je një me Tao-në ,
Tao të mirpret .
Kur je një me Virtytin ,
Virtyte gjendet gjithmonë aty .
Kur je një me humbjet ,
Humbja është provuar me vullnet .
Ai që nuk beson mjaftueshëm
Nuk do të besohet .
Njëzet e katër
Ai që rri në majë të gishtave nuk është i qëndrueshëm .
Ai që ecën me hapa të mëdha nuk mban dot ritmin .
Ai që bën një shfaqje nuk është i ndriçuar .
Ai që vetquhet i drejtë nuk është i respektuar .
Ai që mburret nuk arrin asgje .
Ai që lavdërohet nuk qëndron .
Sipas ndjekësve të Tao-së , “ Ky është ushqim i tepërt dhe bagazh i panevojshëm .”
Ato nuk sjellin lumturi .
Si rrjedhojë ndjekësit e Tao-së i shmangin ato .
Njëzet e pesë
Dicka e formuar në mënyrë misterioze ,
Lindur para Qiellit dhe Tokës .
Në heshtje dhe në boshllëk ,
Duke qëndruar vetëm dhe pandryshuar ,
Gjithmonë i pranishëm dhe në lëvizje .
Ndoshta është nëna e dhjetëmijë gjërave .
Nuk ia di emrin
E thërras Tao .
Në mungesë të një fjale më të mirë , e quaj madhështor .
Duke qënë i madh , rrjedh
Rrjedh shumë larg .
Meqënëse ka shkuar larg , kthehet .
Prandaj , “ Tao është madhështor ;
Qielli është madhështor ;
Toka është madhështore ;
Mbreti është madhështor gjithashtu .”
Këto janë katër fuqitë e mëdha të Universit ,
Dhe mbreti është një prej tyre .
Njeriu ndjek Tokën .
Toka ndjek Qiellin .
Parajsa ndjek Tao-në .
Tao ndjek çka është natyrale .
Njëzet e gjashtë
E rëndë është udha e dritës .
Heshtja është zoti i shqetësimit .
Kështu i mençuri , duke udhëtuar gjith ditën ,
Nuk e humb vëmëndjen ndaj bagazheve të tij .
Megjithëse ka gjëra të bukura për tu parë ,
Ai qëndron i paprekur dhe i qetë .
Pse duhet që zoti i dhjetëmijë karrocave të sillet si mendjelehtë në publik ?
Të jesh mendjelehtë do të thotë të humbësh rrënjët .
Të jesh i shqetësuar do të thotë të humbësh kontrollin .
Njëzet e shtatë
Një këmbësor i mirë nuk lë gjurmë ;
Një folës i mirë nuk bën gabime ;
Një llogaritës i mirë nuk ka nevojë për kopje .
Një derë e mirë nuk ka nevojë për kyç ,
Akoma asnjëri nuk e hap atë dot .
Një lidhës i mirë nuk kërkon nyje ,
Akoma asnjëri nuk e zgjidh dot .
Si rrjedhojë i mençuri përkujdeset për të gjithë
Dhe nuk braktis asnjë .
Kujdeset për të gjitha gjërat
Dhe nuk braktis asgjë .
Kjo quhet “ të ndjekësh dritën .”
çfarë është një njeri i mirë ?
Një mësues i një njeriu të keq .
çfarë është një njeri i keq ?
Përgjegjësia e një njeriu të mirë .
Në qoftë se mësuesi nuk respektohet ,
Dhe nxënësi nuk kihet kujdes ,
Kofuzion do lindi , sidoqoftë njëri është i zgjuar .
Ky është thelbi i misterit .
Njëzet e tetë
Të dish forcën e një burri ,
Por të kesh kujdesin e një gruaje !
Bëhu rrjedhja e universit !
Duke qënë rrjedhja e universit ,
Gjithmonë i vërtetë dhe i patundur ,
Bëhu si një fëmijë i vogël edhe një herë .
Njih të bardhën ,
Por mbaj të zezën !
Bëhu shembull për botën !
Duke qënë shembull për botën ,
Gjithmon i vërtetë dhe i patundur ,
Kthehu te e pafundmja .
Njih nderin ,
Prapë mbaj përulësi .
Bëhu lugina e universit!
Duke qënë lugina e universit ,
Gjithmonë i vërtetë dhe mendjemprehtë ,
Kthehu në gjëndjen e trungut të pagdhëndur .
Kur trungu është skalitur , bëhet i dobishëm .
Kur i mençuri e përdor , ai bëhet drejtuesi .
Kështu , “ Një rrobaqepës i mirë pret pak .”
Njëzet e nëntë
Mendon se mund të kontrollosh universin dhe ta përmirsosh ?
S’besoj se bëhet .
Universi është i shenjtë .
Nuk mund ta përmirsosh .
Në qoftë se përpiqesh ta ndryshosh , do e shkatërrosh .
Në qoftë se përpiqesh ta mbash , do e humbësh .
Kështu ndonjëherë gjërat janë përpara dhe herë tjera jan pas ;
Ndonjëherë të marrësh frymë është e vështirë , herë tjera vjen lehtësisht ;
Ndonjëherë ka forcë dhe herë tjera dobësi ,
Ndonjëherë dikush është lart dhe herë tjera poshtë .
Rrjedhimisht i urti shmang ekstremet , tepritë dhe kënaqësitë .
Tridhjetë
Kushdo që këshillon një drejtues në udhën e Tao-së ,
Këshilloje të mos përdori forcë për të pushtuar universin .
Sepse kjo do shkaktojë vetëm qëndresë .
Shkurret me gjëmba dalin kudo ku ka kaluar ushtria .
Vite të varfra pasojnë në gjurmët e një lufte të madhe .
Bëj vetëm çfarë nevojitet të bëhet .
Kurr mos përfito nga pushteti .
Arrij rezultate ,
Por kurr lavdi në to .
Arrij rezultate ,
Por kurr mburrje .
Arrij rezultate ,
Por kurr mos ji krenar .
Arrij rezultate ,
Sepse kjo është udha natyrale .
Arrij rezultate ,
Por jo përmes dhunës .
Fuqia shoqërohet nga humbja e forcës .
Kjo nuk është udha e Tao-së .
Ai që shkon kundër Tao-së herët i vjen fundi .
Tridhjetë e një
Armët e mira janë vegla frike , të gjitha krijesat i urrejnë .
Rrjedhimisht ndjekësit e Tao-së nuk i përdorin kurr .
Njeriu i zgjuar preferon të majtën .
Njeriu i luftës preferon të djathtën .
Armët janë vegla frike , nuk janë vegla të një të zgjuari .
Ai i përdor vetëm kur nuk ka tjetër zgjidhje .
Paqja dhe qetësia janë të dashura për zemrën e tij .
Dhe fitorja s’është shkak për gëzim .
Nëse gëzohesh për fitoren , kënaqesh në vrasje ;
Nëse kënaqesh në vrasje , nuk mund të plotësohesh .
Në raste gëzimi përparësi i jepet të majtëve ,
Në raste trishtimi të djathtëve .
Në ushtri gjenerali qëndron majtas ,
Kryekomandanti në të djathtë .
Kjo do të thotë se lufta drejtohet si funeral .
Kur shumë njerëz vriten ,
Duhen vajtuar në hidhërim të çiltër .
Ja pse një fitim duhet të shikohet si një funeral .
Tridhjetë e dy
Tao është përgjithmonë i papërcaktuar .
I vogël megjithëse është në gjendje të paformuar , nuk mund të kapet .
Nëse mbretërit dhe feudalët mund ta shfrytëzojnë ,
Dhjetëmijë gjërat do vinin bashkë
Dhe shi i butë do binte .
Njerëzit nuk do kishin më nevojë për udhëzime dhe të gjitha gjërat do merrnin rrugën e tyre .
Kur e tëra të ndahet , pjesët kanë nevojë për emra .
Tashmë ka emra mjaftueshëm .
Njeriu duhet të dijë kur të ndalojë .
Duke ditur kur të ndalojë eviton telashe .
Tao në botë është si një lum që rrjedh brenda në det .
Tridhjetë e tre
Të njohësh tjerët është dituri ;
Të njohësh vetën është ndriçim brëndësor .
Të mësosh tjerët kërkohet fuqi ;
Të mësosh veten kërkohet forcë .
Ai që di se ka mjaftueshëm është i pasur .
Ruajtja është shenjë e forcës së vullnetit .
Ai që rri aty ku është , qëndron .
Të vdesësh por jo të mbarosh do të thotë të jesh përjetësisht i pranishëm .
Tridhjetë e katër
I madhi Tao rrjedh ngado , si majtas ashtu edhe djathtas .
Dhjetëmijë gjërat varen nga ai , asgjë nuk mban .
Përmbush qëllimin e tij qetësisht dhe nuk pretendon asgjë .
Ushqen të dhjetëmijë gjërat ,
Dhe prapë nuk është zoti i tyre .
Nuk ka qëllim ; është shumë i vogël .
Të dhjetëmijë gjërat i kthehen atij ,
Prapë nuk është zoti i tyre .
Është shumë i madh .
Nuk tregon madhështi ,
Për rrjedhojë është madhështor .
Tridhjetë e pesë
Të gjithë që i përmbahen qëndrës do shkojnë tek ai .
Sepse atje mbizotëron qetësia , lumturia dhe paqja .
Kalimtarët mund të ndalojnë për muzikë ose për ushqim të mirë ,
Por një përshkrim i Tao-së
Duket pa esencë ose shije .
Nuk mund të shikohet , nuk mund të dëgjohet ,
Dhe prapë forcat nuk mund t’i shterojnë .
Tridhjetë e gjashtë
Ajo që tkurret
Duhet fillimisht të zgjerohet .
Ajo që dështon
Duhet fillimisht të forcohet .
Ajo që rrëzohet
Duhet fillimisht të ngrihet .
Para se të marrim
Duhet të japim .
Kjo quhet kuptimi i natyrës së gjërave .
E buta dhe e dobëta mundin të ashprën dhe të fuqishmen .
Peshqit nuk mund të braktisin ujrat e thella ,
Dhe municionet e një vendi nuk duhen shfaqur .
Tridhjetë e shtatë
Tao përmbahet në mosveprim ,
Prapë asgjë nuk ka mbetur pa u bërë .
Nëse mbretërit dhe zotërit do e shikonin ,
Të dhjetëmijë gjërat do zhvilloheshin në mënyrë natyrale .
Nëse duan të veprojnë përsëri ,
Do ktheheshin në thjeshtësinë e lëndës pa formë .
Pasi atje nuk ka dëshira .
Pa dëshira është .
Dhe në këtë mënyrë të gjitha gjërat do ishin në harmoni .
Tridhjetë e tetë
Një njeri vërtetë i mirë nuk është në dijeni të mirësisë së tij ,
Dhe prandaj është i mirë .
Një budalla mundohet të jetë i mirë ,
Dhe prandaj nuk është i mirë .
Një njeri vërtetë i mirë nuk bën asgjë ,
Dhe përsëri nuk lë asgjë pa bërë .
Një budalla gjithmonë vepron ,
Dhe prapë i ngelin shumë gjëra për të bërë .
Kur një njeri vërtetë i dashur nuk bën asgjë , nuk lë asgjë pa bërë .
Kur një njeri i drejtë nuk bën asgjë , ai lë shumë punë për tu bërë .
Kur një disiplinues bën diçka dhe asnjë s’reagon ,
Ai përvesh mëngët në përpjekje për të imponuar rendin .
Rrjedhimisht kur Tao është humbur , ka mirësi .
Kur mirësia është humbur , ka dashamirësi .
Kur dashamirësia është humbur , ka drejtësi .
Kur drejtësia është humbur , ka ritual .
Tani rituali është cipa e besimit dhe besnikërisë , fillimi i konfuzionit .
Dituria e të ardhmes është vetëm një grackë e lulëzuar e Tao-së .
Është fillimi i marrëzisë .
Rrjedhimisht njeriu vërtetë i madh jeton në çfarë është e vërtetë dhe jo çfarë është në sipërfaqe .
Mbi frut dhe jo mbi lule .
Si rrjedhojë prano njërën dhe braktis tjetrën .
Tridhjetë e nëntë
Këto gjëra nga kohërat e lashta lindin nga një :
Qielli është i plotë dhe i qartë .
Toka është e plotë dhe e qëndrueshme .
Shpirti është i plotë dhe i fortë .
Lugina është e plotë dhe e mbushur .
Të dhjetëmijë gjërat janë të plota dhe të gjalla .
Mbretërit dhe zotërit janë të plotë dhe vendi drejtohet me rregull .
Të gjitha këto janë virtyte të gjithësisë .
Qartësia e qiellit parandalon rënien e tij .
Qëndrueshmëria e Tokës ndalon çarjen e saj .
Fuqia e shpirtit ndalon konsumimin e tij .
Plotësia e luginës parandalon tharjen e saj .
Rritja e dhjetëmijë gjërave parandalon shterimin e tyre .
Drejtuesi i mbretërve dhe zotërinjve parandalon rënien e vendit .
Rrjedhimisht e përulur është udha e fisnikut .
E ulët është baza e të lartës .
Princat dhe feudalët vetkonsiderohen “jetimë” , “të ve” dhe “të pavlerë” .
Mos varen në të qënit të përulur ?
Suksesi i tepërt nuk është avantazh .
Mos tringëllo si nefrit
Ose si këmbanë guri .
Dyzet
Kthimi është lëvizja e Tao-së .
Prodhimi është udha e Tao-së .
Të dhjetëmijë gjërat janë lindur nga të qënurit .
Të qënurit është lindur nga të mos qënurit .
Për më tepër materiale të këtij lloji klikoni këtu:
